Zonder vrijwilligers geen voetbal
Vrijwilligers zijn de drijvende krachten achter een voetbalclub. Zonder voldoende kader heeft een vereniging zelfs geen bestaansrecht. In deze rubriek geeft 433 Magazine deze mensen een podium. René Lek is de grote animator van de bruisende G-afdeling van KDO uit het kleine dorp De Kwakel, gemeente Uithoorn.
Helaas ontkomen ook de vele G-voetballers niet aan de gedeeltelijke lockdown als we deze enthousiaste vrijwilliger en voetbalman spreken. René: ‘Het is echt balen. We hadden net de smaak weer te pakken.’ Met zijn hele ziel en zaligheid zet hij zich in voor deze hele enthousiaste groep. ‘Of het nu mooi weer is of met bakken uit de lucht komt, ze zijn er altijd. Het plezier spat er tijdens de trainingen en wedstrijden vanaf. ‘Je ziet ook bijna geen overtredingen en ze helpen niet alleen elkaar, maar ook de tegenstander overeind.’ En ja, het gaat er zeker fanatiek aan toe. ‘Soms bellen ze in het weekend na de wedstrijd ook op met punten waar we misschien op kunnen trainen. Erg mooi om dit enthousiasme te ervaren.’
Afgelopen april was het exact tien jaar geleden dat de G-afdeling bij KDO op initiatief van René werd opgericht. De vereniging kende hij als voetballer al op zijn duimpjes. Zijn zoon Timo, die een lichamelijke beperking heeft, had moeite om zijn weg te vinden in het reguliere voetbal en kwam zo bij sportclub Only Friends in Amsterdam terecht. Vanwege school was het op een bepaald moment niet meer mogelijk om daar de trainingen op woensdag te volgen en dus viel hij ook op zaterdag voor wedstrijden buiten de boot. Wat nu? ‘Een kinderfysiotherapeut bracht René op het idee om zelf training te gaan geven aan deze doelgroep. ‘Ik ben toen met een plan naar het bestuur van KDO gestapt en kreeg alle medewerking. We zijn gestart met rond de zes kinderen. Al snel bleek er in de regio veel behoefte te zijn en zo konden we beginnen in de Noord-Hollandse Friends League. Nu hebben we twee seniorenteams, een juniorenteam (voor spelers van 14 tot en met 17 jaar, red.) die gezamenlijk trainen op de maandagavond en ook in competitieverband uitkomen bij de KNVB. Daarnaast hebben we nog twee miniteams (voor starters). Zij trainen vooral spelenderwijs onder leiding van Mirjam van Doorn die in het dagelijks leven ook werkt met mensen met een beperking.
In totaal praat je dan over zo’n 45 á 50 leden.’ Zijn zoon Timo, 23 nu, is in de tussentijd gestopt. Als assistent-trainer van René is hij nog wel bij de florerende afdeling betrokken. Betrokkenheid van ouders is natuurlijk altijd wenselijk, maar voor het G-voetbal zelfs een absolute must. René: ‘De uitwedstrijden zijn vaak toch wat verder weg. We spelen onder meer in Bovenkarspel, Alkmaar en Almere. Voor alle spelers is zowel thuis als uit persoonlijke begeleiding nodig. Het vergt veel organisatie, maar we zijn als KDO heel tevreden over hoe dit gaat.’ Zo werd tijdens de intelligente lockdown, ondanks de anderhalve meter afstandsregel, door deze groep getraind. We zijn bijvoorbeeld gaan voetvolleyen en honkballen. Om de afstand te waarborgen, hadden we natuurlijk wel wat extra handjes nodig van ouders. Hierdoor konden we snel weer opstarten.’ En dat laatste hoopt René ook nu weer te doen, want zijn spelers kunnen eigenlijk niet zonder het spelletje.
Dit aritkel is ook terug te vinden in de recent verschenen decemberuitgave van 433 Magazine.
