Profs

De fans van Cambuur Leeuwarden denken bij de naam Leonard van Utrecht direct aan de wedstrijd op 2 juni 1998 in Zwolle. De aanvaller uit Noordwijk schoot de Friezen in dit duel naar de Eredivisie. Daarnaast speelde Van Utrecht in het profvoetbal voor Excelsior, het Italiaans Padova en ADO Den Haag. Ook na zijn actieve carrière bleef het voetbal hem trekken. Zo was Van Utrecht (50) tot eind vorig seizoen enkele seizoenen trainer van het tweede van Noordwijk. Sinds dit seizoen vervult hij de functie van hoofd jeugdopleiding op sportpark Duinwetering. Daarnaast is Van Utrecht samen met oud-judoka Peter Boom recent gestart met Sportbureau Noordwijk.

Het doel is om de jeugd weer meer aan het bewegen te krijgen. Dat vind ik ontzettend belangrijk. Ik word zelfs chagrijnig als ik dat onvoldoende doe. Goed bewegen is ook zeker iets wat je kunt zeker leren’, aldus Van Utrecht. Kinderen die niet meer buiten spelen en veel tijd doorbrengen achter de spelcomputer. Nee, dat is niet wat hij wil zien. Liever ziet Van Utrecht jongens en meisjes die lekker aan het sporten zijn. ‘Op de scholen is er steeds minder ruimte voor bewegingsonderwijs. Je ziet ook dat de motorische vaardigheden bij kinderen achteruit gaan. Wat wij met Sportbureau Noordwijk willen gaan doen, is dat ze op het sportpark van de club allerlei sporten kunnen beoefenen waarbij er voor iedereen, ongeacht of je een talent bent, evenveel aandacht is. Breedtesport is net zo belangrijk. Ik heb in mijn jeugd ook zelf een paar jaar in Amerika gewoond. Een land met een echte sportcultuur. Daar is het heel gewoon om verschillende sporten naast elkaar te doen. Uit onderzoek blijkt ook dat tachtig procent van de atleten die Olympische medailles wonnen aan meerdere sporten hebben gedaan. In Nederland merk je ook langzamerhand een omslag. Zo werken ze bij Ajax volgens het Athletic Skills Model waarbij je bepaalde sporten kunt combineren. Ze worden zo opgeleid tot veelzijdige bewegers. Dat spreekt mij enorm aan.’
Goede begeleiding en niet alleen voor de selectieteams, maar zeker ook voor de breedtesport. Dat is de manier hoe Van Utrecht het als hoofd jeugdopleiding wil zien. ‘We hebben bij Noordwijk een wat andere visie dan de meeste clubs om ons heen. Elk team in een bepaalde leeftijdscategorie leert hetzelfde. Onze 013- ploegen trainen bijvoorbeeld ook allemaal tegelijk en op hetzelfde veld. Zo creëer je een stukje saamhorigheid en omdat de kinderen elkaar kennen, zijn ze ook bereid om de andere teams een keer te helpen als dat nodig is. Gelukkig sta ik ook zo nu en dan nog op het veld. Het vast trainen van een team mis ik toch wel, maar zijn mooie dingen voor in de plaats gekomen. ‘Werken met jeugd is zo mooi vanwege de puurheid. Ze hebben geen dubbele agenda’s.’

Het groepsgevoel om gezamenlijk tot een prestatie te komen en zeker ook het met elkaar plezier hebben. Van Utrecht heeft het zeker gemist nadat hij in 2002 zijn carrière in het betaalde voetbal bij ADO Den Haag beëindigde. Een professionele loopbaan, die in 1992 startte met Excelsior, was zeker niet direct een doel. Van Utrecht omschrijft het zelf als een proces om een tot een zo goed mogelijk resultaat te komen. ‘Ik hoorde ooit het verhaal in zijn tijd als zwemmer van Marcel Wouda. Hij was puur gefocust op het resultaat, een bepaalde tijd die hij moest halen en niet op de factoren hoe je dan kan bereiken, zoals het aantal slagen tellen. Op het moment dat hij die omslag in denkwijze maakte, lukte het ook om zijn tijd aan te scherpen.’

Italië
Dat hij zelf ooit in de Serie A zou spelen, destijds toch het summum op voetbalgebied, had hij nooit verwacht. Van Utrecht is met Cambuur Leeuwaarden actief op het bescheiden niveau van de eerste divisie als Mini Raiola, op dat moment zaakwaarnemer voor Padova, zich meldt in Friesland. ‘Hij was aanwezig bij de bekerwedstrijd tegen FC Groningen om Romano Sion en Mariano Bombarda te bekijken. Ik was echter de speler die opviel. Ze zijn me daarna nog een paar wedstrijden blijven volgen en boden mij een contract voor 2 jaar aan.’ De wedstrijd in San Siro tegen AC Milan staat hem nog helder bij. Marcel Desailly, toch een gerenommeerd Frans internationaal, had het in deze wedstrijd knap lastig. ‘Ik speelde hem twee keer door de benen. De hele voetbalbeleving in Italië is ook heel mooi. Je wordt er als sporter echt gewaardeerd. Dat is ook zeker iets wat ik in Nederland weleens mis. Hier is het doe maar normaal, dat is al gek genoeg.’