Profs

Tyronne Ebuehi

 

Verdedigen als een gentleman

 

Geen flitsende knipmessen. Geen kwartet aan gele kaarten. Geen geduw en getrek (nou jah, soms dan). Daarvoor in de plaats meer een speler die het technisch en soms op snelheid wil oplossen. Een soort gentleman als rechtsback dus. Dat is het beeld dat ontstaat na een gesprek van ruim een uur met Tyronne Ebuehi. Ooit begonnen bij DSOV, vond hij onder meer via S.V. Hoofddorp zijn weg naar ADO Den Haag. Daar wil hij zich eerst ontwikkelen om dan de grote oversteek te maken.

 

Veel leren 

Voordat het zover is, moet hij eerst een vaste waarde worden voor Alles Door Ontspanning, zegt hij zelf met rustige stem. Hij doet dat in een grote zaal van het Kyocera stadion, het glimmende gebouw in de hoek waar de A12 en A4 elkaar kruisen. Kosten 27 miljoen euro, capaciteit 15.000 toeschouwers, geopend op 28 juli 2007. De locatie zelf ligt op een bedrijventerrein buiten de stad. Je mist daardoor wel een stukje sfeer en levendigheid die kenmerkend is aan voetbaltempels in een woonwijk. Maar dit stadion is wel veel beter bereikbaar dan het Zuiderpark dat Tyronne nog kent uit zijn eerste ADO-jaar als A-junior. Nu rijdt hij elke dag op zijn gemak heen en weer tussen huisadres en werkgever.

Werkgever ja, want op 28 mei 2014 zette de speler met een dubbel paspoort zijn handtekening onder een 2-jarig contract dat hem minimaal voor twee jaar verbindt aan de Haagse voetbalvereniging. Een mooie periode, vindt hij zelf, om zich verder te kunnen ontwikkelen en te laten zien wat hij echt waard is. ‘Goede sfeer, mooi stadion, ik kan hier nog veel leren’, zegt hij daar met een rustige stem over. Een houding die karakteristiek is voor de rechtervleugelverdediger die zelfbewust met het hier en nu en met zijn eigen carrière bezig is. Zo laat hij op geen enkele manier blijken dat zijn club op dit moment een spannende periode doormaakt. (Ter aanvulling: een week na het interview speelt de Haagse club zich pas definitief veilig door winst op Vitesse). Op een vraag als ‘en hoe verder na ADO’, kan hij dan ook geen antwoord geven. ‘Eerst maar eens zorgen dat ik hier een vaste waarde word. Dan zien we wel weer verder.’ Dat laatste is hij namelijk nog niet. Hij moet het vooralsnog van invalbeurten hebben. Maar als hij dan toch heel even hardop droomt, dan valt de term Premiere League. Engeland dus.

 

Andere voetballer

Of zijn vader daar ooit aan gedacht heeft toen kleine Tyronne op 6-jarige leeftijd bij een club ging voetballen, dat blijft gissen. Hij was en is in ieder geval wel zijn grootste supporter. Al vanaf het eerste moment dat Tyronne ging voetballen bij DSOV in Vijfhuizen. Daar had vader Ebuehi al snel in de gaten dat zoonlief meer voetbalkwaliteiten in huis had dan menig teamgenoot. Bij S.V. Hoofddorp werd dat ook al snel onderkend, want de daarop volgende vijf seizoenen speelde hij in de selectie van de E-, D- en C-junioren. Er was zelfs een korte stageperiode bij Utrecht.

Tyronne, tot op dat moment gewoon genietend van het voetbal, kreeg door al die aandacht wel steeds beter in de gaten dat hij een andere voetballer was dan andere. Maar het drong pas echt goed tot hem door in de A1 van EDO. Daar zeiden de trainers meerdere keren tegen hem dat hij goed genoeg was voor een BVO (betaald voetbal organisatie). Dat was ook het moment waarop de knop echt om ging. ‘Ik heb mijn leven niet omgegooid, dat nu ook weer niet. Maar toen wist ik het zeker: dit gaat het dus worden. Ik wil hiermee verder. Ik wil betaald voetbal speler worden.’

In het veld zelf bleef hij zijn eigen spel spelen (iets wat hij nog steeds het liefste doet). Wetende dat hij er nog lang niet was. ‘Voetbaltechnisch zat het wel goed. Dat wist ik. Het werd nu zaak om meer zichtbaar en hoorbaar te worden richting medespelers. Coachen zeg maar.’ Buiten het veld hoefde hij niets aan te passen. Een uitgaanstype was hij toch al niet. Hij ging wel meer trainen, bijvoorbeeld in het Haarlemmermeerse Bos.

 

Steviger ingaan

Waar hij ook meer aandacht aan ging besteden was zijn gewicht. Tyronne weegt maar 76 kilo en is daarmee een lichtgewicht verdediger. Het betekende ’s morgens goed ontbijten, meer tussendoor eten, specifieke trainingen. ‘Bij EDO zeiden ze het al. Je bent een goede voetballer, maar werk aan je fysiek. En ik kreeg te horen dat ik er soms best wat steviger in mag gaan. Dat zeggen ze nu ook nog wel eens.’ Maar of dat hem gaat worden – Tyronne betwijfelt het. ‘Dat past niet echt in mijn spel.’

En dan is er nog het aandachtspuntje kopduels. Zijn lengte helpt, maar dan komt toch weer zijn gewicht om de hoek kijken. Of beter gezegd: het gebrek er aan. ‘Dat kan duidelijk beter’, vindt de voetballer die - hij zei het al eerder - het liefst zijn eigen spel speelt. ‘Ik ga uit van mijn eigen kracht. Al kan ik best begrijpen dat andere spelers fysieker zijn ingesteld, net als een paar van mijn teamgenoten. Maar zelf kies ik daar niet voor.’ Om even later toch toe te geven. ‘Maar misschien moet ik daar wel wat aan doen – harder worden.’

 

Echt willen 

Dat wil hij dus nog zichzelf leren: harder worden en zich meer laten horen richting medespelers. Hij ziet daarvoor wel mogelijkheden bij medespelers en trainer Henk Fraser (die hij nog kent van EDO). En de andere kant op. Kan de huidige jeugd nog wat van hem leren, ook al staat hij nog maar aan het begin van zijn voetbalcarrière?

‘Je moet het echt willen, profvoetballer worden. Je moet niet denken “het zou mooi zijn als het kan”. Je moet er echt voor gaan, anders blijft het bij een leuke poging.’ Tyronne denkt onder andere aan een gematigd uitgaansgedrag. ‘Ik heb ze wel gezien die daar anders mee omgingen. Het zijn goede voetballers gebleven, maar halen nooit de echte top. Wie dat wil, moet er altijd mee bezig zijn.’