Profs

Onderweg

Hij is nog jong, vindt hij zelf. Maar ondanks die leeftijd heeft hij al heel wat gezien van de voetbalwereld. Zo startte hij in Nederland, speelde een tijdje in Engeland, tekende een contract bij AA Gent in België en speelt nu elk week in Noorwegen. Nu hij een paar dagen vrij is, is hij even terug naar Amsterdam. En kan hij tijd vrij maken voor een kort bezoek aan Overbos in Hoofddorp waar het allemaal begon. Zijn volledige naam: William Paul Ekong-Troost. Leeftijd: in september 22 geworden. Zijn ambitie: nog beter worden.

Het gesprek is bij Overbos, aan het Leenderbos. Er is, zegt hij zelf, niet veel veranderd. En het voelt wel goed om even terug te zijn. De geur van vroeger, de blik in de kantine waar hij na de wedstrijd wel eens een papatje nam. Hij wordt ook meteen herkend door een oud-bestuurslid.

In de vergaderruimte is er nog meer herkenning, want daar hangt een elftalfoto met veel bekende gezichten. Hij gaat er met zijn vinger langs en noemt een aantal namen.
‘Een mooie tijd’, vat hij de ongeveer vijf jaar samen die hij bij de tweede Hoofddorpse vereniging speelde. Het begon allemaal met de F-jes nadat hij, zoon van een Nederlandse moeder en een Nigeriaanse vader, op school mee kon voetballen met de oudere jongens. ‘Ik vond het meteen leuk’, weet hij zich nog te herinneren. Waarop hij thuis aan zijn moeder liet weten dat hij dat ook wilde: voetballen. Nu, ruim tien jaar later, kijkt hij nog steeds met een goed gevoel terug op die periode bij de jeugd. ‘Het was soms hard trainen, maar altijd met plezier.’

Als hij 12 jaar wordt, maakt hij de eerste grote stap in zijn leven. Naar een kostschool in Engeland mede omdat zijn ouders graag willen dat hij Engels leert spreken. Voetballen doet hij eerst – kort – bij Bishop’s Stortford, daarna bij Fulham FC, totdat Tottenham Hotspur laat weten wel iets in de rechtsbenige voetballer te zien. Hij blijft er vier jaar en in die periode blijft hij zich steeds verder ontwikkelen. Zijn belangrijkste kwaliteiten worden zijn snelheid en kopkracht. Dat laatste is overigens niet zo verwonderlijk want William blijft groeien tot hij 1.91 m wordt.

Nederland blijft hem in de gaten houden, want hij speelt mee in Oranje onder 19 en in Oranje onder 20. Ook daar laat hij zien over de nodige voetbalkwaliteiten te beschikken. Maar echt doorbreken wil maar niet lukken, terwijl jongens uit dezelfde lichting wel debuteren op het hoogste niveau. Denk aan Davey Klaassen, Adam Maher en Karim Rekik.

Dat wil William ook, maar het lijkt er op dat moment niet in te zitten. Ook niet bij de Spurs, want daar voetbalt hij mee met de reserves . Als hij transfervrij de overstap kan maken naar Groningen, pakt hij de kans met twee handen aan. ‘Ik wilde toch al graag terug naar Nederland, dus dat kwam mooi uit.’ Het tekent een 2-jarig contract met een optie van nog eens 2 jaar. Het blijft echter bij twee officiële optredens in de hoofdmacht van FC Groningen dat hem verhuurt aan een andere FC, in dit geval FC Dordrecht. Het wordt een periode met hoogte- en dieptepunten, want Dordrecht promoveert via de nacompetitie naar de eredivisie (mede dankzij de Hoofddorper Paul Gladon die al eerder aan het woord kwam in dit magazine) om het seizoen daarop te degraderen naar de Jupiler Leaque.
Er volgt weer een overstap, ditmaal in zuidelijke richting naar AA Gent, de regerend kampioen van de Belgische Jupiler Pro League. Die verhuurt hem direct aan het Noorse FK Haugesund. Het contract met AA Gent loopt overigens tot 30 juni 2018. Een periode van drie jaar dus die William vooral wil gebruiken om te laten zien dat hij nog steeds onderweg is om een nog betere speler te worden. En dat ‘laten zien’ is dan vooral aan de Europese topclubs, met name die in Engeland.

‘Ik kijk met een goed gevoel terug op de periode dat ik bij al die clubs heb gespeeld, want ik merk dat ik steeds beter ben geworden. Dat heeft me gebracht op de plaats waar ik nu sta en daar ben ik zeker niet ontevreden over. Maar ik denk wel dat het nog beter kan.’ Vervolgens: ‘Ik heb eredivisie gespeeld en ik heb mijn debuut mogen maken bij het nationaal elftal van Nigeria. Ik merk aan alles dat ik steeds beter word. Maar ik realiseer me ook wel dat je voor een echte topclub, zeker op mijn positie, over veel ervaring moet beschikken. Daar ben ik nu mee bezig.’

Hij doet dat niet onverdienstelijk. William heeft al zo’n 15 wedstrijden meegespeeld met zijn Noorse ploeg en is al een paar keer uitgeroepen tot man of the match. Daarmee moet hij dus wel opvallen. Maar of er ook gerichte belangstelling voor hem is, weet hij niet. Dat is een zaak voor zijn management. ‘Ik weet wel dat de wedstrijden op tv uitgezonden worden en dat er regelmatig scouts naar Noorwegen komen. Dus wie weet wat er nog in het verschiet ligt.’

Zijn keus voor Nigeria is daarmee meteen verklaard. ‘Ik ben geboren in Nederland, maar ik ben ook Nigeriaan. Ik ben daar ook vaak geweest en geef toe: Nigeria is een groot voetballand. En ja, ik had kunnen wachten op Nederland. Mensen uit mijn lichting is dat gelukt. Maar ik wil graag voetballen en laten zien wat ik waard ben. Als je dan de kans krijgt om dat via Nigeria te doen, dan moet je die kans niet laten liggen.’

Dat is, kort gezegd, ook de wijze les die hij graag wil meegeven. Blijf geloven in jezelf. Ga niet meteen bij de pakken neerzitten als medespelers wel gescout worden en jij niet. Trek je eigen spoor en ga gewoon nog harder werken waardoor je wel opvalt. Maar bovenal: doe het met plezier.

‘Dat heb ik vooral meegekregen uit de periode Overbos en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.’