De competitie
Dat was me een sportzomer! Uiteraard eerst mijn eigen gefluit. De competitie heb ik tot een goed einde gebracht, hoewel ik wederom geen nacompetitie heb gefloten. Nee, vlaggen bij iemand die minder is dan ik past mij niet. Mag ik dat zeggen? Nee, natuurlijk niet, maar ik doe het toch. Mijn moeder noemde mij niet voor niets een eigenwijs mannetje. Hoe mijn seizoen was? Heerlijk! Vrijwel blessurevrij en dan ben ik al blij! Hoogtepunten? Dat zijn er best veel. Dieptepunt? Klaar op het veld staan zonder dat de thuisclub een team op de been kon brengen en dat is treurig. Mag je voetballen, kom je niet. Daar snap ik niets van.
Na het seizoen werden we, op Spanje na, niet echt verwend met het EK voetbal. Het niveau van de scheidsrechters was als de meeste wedstrijden. Beetje flauw, beetje mat, niet verliezen, veilig, geen durf, geen Mario-gehalte. Dat alleen de aanvoerder de scheidsrechter mag lastig vallen, vind ik ook een beetje zozo. En nu heeft de KNVB deze regel ook nog eens overgenomen. Niet blij mee, maar ik zal wel een uitzondering zijn. Ik hou wel van een beetje discussie, al heb ik de mazzel dat ik vrijwel altijd gelijk zou kunnen hebben. Wellicht een beetje. Nee hoor, laat mij maar weten dat ik er naast zit. Ga je toch even denken. Het kan geen kwaad, al kan ik gemakkelijk zeggen dat we de situatie later in de kantine wel even terug gaan kijken. Daar moet ik trouwens mee oppassen, want hoe langer hoe meer worden de wedstrijden opgenomen en kan je het daadwerkelijk terugkijken.
Nu weer proberen de vakantieliters ergens achter mij te laten. Dat valt zowaar niet mee. Eigen schuld, dikke bult. Het voornemen om elke dag naar de boeien te zwemmen is bij een voornemen gebleven. De aanwezigheid van grote gevaarlijke haaien die er uiteraard niet waren, hebben mij veilig aan de kant gehouden. Langzaam maar weer een beetje in conditie komen zodat je toch een beetje de middencirkel uit kan komen. Dat is het streven. Ik heb nog even. Ik heb zin in een nieuw seizoen. Nieuwe kampioenen, nooit verwachte degradanten, ambitieuze nieuwe trainers, hoge verwachtingen en zware teleurstellingen. Het hoort er allemaal bij. Laat maar komen! Veel succes, maar belangrijker veel plezier!
Tot de volgende column.
Zomerse groet
Mario
