MO20, de sportieve trots van SCW
Het seizoen is pas een paar maanden oud, maar voor SCW MO20 kan het seizoen al bijna niet meer kapot. In de eerste fase van de competitie wisten de meiden uit Rijsenhout te imponeren Promotie naar de hoofdklasse, het hoogste niveau in deze leeftijdscategorie, is het tastbare resultaat. Een prestatie van formaat voor een kleine dorpsclub als SCW. De kracht van het team zit hem volgens aanvoerder Madelein Korver (18) in doorzettingsvermogen, de winnaarsmentaliteit en het feit dat veel speelsters al vele jaren met elkaar samenspelen. Met het groepsgevoel zit het ook wel goed. ‘Buiten het veld hebben we heel gezellig met elkaar, maar op het veld gaat de knop om.’
Voor haarzelf komt de promotie niet helemaal als een verrassing. ’Ook vorig seizoen ging het al erg goed’, vertelt Madelein. En nu wacht dus weer een nieuwe uitdaging, waarbij in eerste instantie met handhaving bescheiden wordt ingezet. Wanneer je eenmaal aan het hoogste podium mag ruiken, wil je daar immers het hele seizoen blijven spelen. Uiteraard hoopt Madelein als spits op dit niveau haar doelpunten te blijven maken.
Nieuwe rol
Haar band met SCW – ze begon met voetballen met een vriendinnetje toen ze in groep 6 zat - is zeer stevig. ‘Een club waar iedereen elkaar kent. Het voelt als thuis. We hebben echt een vriendinnenteam en het is ontzettend fijn om daar deel van uit te maken. Ik heb niet de ambitie om naar een andere club te gaan. Mijn sportieve doel is dan ook om te kijken hoe ver we met deze meiden kunnen komen.’ Dat ze dit seizoen door de technische staf is gekozen als aanvoerder, vindt ze wel een eer. ‘Je moet jezelf natuurlijk wel waarmaken, maar na een paar maanden kan ik wel zeggen dat ik het erg leuk vind. Je bent echt het verlengstuk op het veld van de coach.’
Clubman Don Philippi is sinds ruim een jaar trainer van deze enthousiast groep meiden. ‘Ebriena de Soet en Peter Colijn, die al jaren betrokken zijn bij dit team, hebben mij vorig seizoen benaderd om deze groep verder te brengen. Voor uitdagingen loop ik nooit weg. Het is een leuke en leergierige groep meiden die graag willen en openstaan voor mijn / onze ideeën. Dat geeft mij ook weer energie om ze verder te ontwikkelen. Voor het eerst spelen wij op dit niveau en dat vraagt om nog serieuzer te trainen. Dat allemaal wel op een manier waarbij iedereen zich fijn bij voelt. We willen graag en niets moet.’
Spelen tussen de reuzen
‘We kunnen ons meten met verenigingen die al langer op dit niveau spelen. En dat als klein dorpsclubje tussen grote verenigingen als AFC, FC Lisse en clubs waar het damesvoetbal al jaren op een behoorlijk niveau speelt, zoals DSS. Zij leiden op voor een als bestaand VR1 team, waarbij sommige meiden al daarin meespelen. Helaas heeft SCW geen VR1 dus moeten wij (staf) onze meiden zelf naar een goed niveau brengen. Dat is de missie van Ebriena en daaraan draag ik graag mijn steentje bij’, besluit Don.
Dit artikel publiceren we ook in de decembereditie van 433 Magazine die binnenkort verschijnt.
